- Artikel
- Film
Onze man in Venetië (2): Terugblik
Filmprogrammeur Ruben blogt over zijn ervaringen op het oudste filmfestival ter wereld.
Ruben Allersma (35) is filmprogrammeur bij het Forum en zijn favoriete film (al kun je dat een filmprogrammeur eigenlijk niet vragen natuurlijk) is Dead Man van Jim Jarmusch.
Speciaal voor jou blogt Ruben over zijn werk op het filmfestival van Venetië. In dit blog kijkt hij terug op het filmfestival en vertelt hij je naar welke titels je het komende jaar moet uitkijken.
Dinsdag 14 september
Het filmfestival van Venetië kreeg het weer voor elkaar: een succesvol en veilig filmfestival voor ruim 9000 bezoekers organiseren in coronatijd. Dat is te vooral danken aan de zorgvuldige maatregelen. Vaccinatiebewijs of regelmatig testen was verplicht, je temperatuur werd gemeten wanneer je het festivalterrein betrad, voor de rode loper was een schutting neergezet om joelende fans te weren, mondkapjes moesten op tijdens de films en de zalen werden maar voor de helft gevuld.
Normaal gesproken kom je binnen door je accreditatiepas te laten zien, nu moest je van tevoren online een stoel reserveren. Dat leverde zeker bij de grote films flink wat stress op. Iedere titel kwam vierenzeventig uur voor de voorstelling online beschikbaar, en als je dan niet direct je ticket boekte, was je te laat. Dat betekende dat je ’s morgens om 06.30 uur een wekker moest zetten om verzekerd te zijn van een plek voor de film van 08.30 uur, drie dagen later. En twee uur later weer een voor de film daarna, enzovoorts.
Het ticketgedoe werd ruimschoots gecompenseerd door de ongekend hoge kwaliteit van de line-up. In tien dagen tijd heb ik maar een paar slechte films gezien. Een onverwacht hoogtepunt was Netflix-film The Lost Daughter van debuterend regissseur Maggie Gyllenhaal. Olivia Colman speelt daarin een literatuurprofessor die op vakantie een familiedrama probeert te verwerken. Wat mij betreft had ze voor deze rol Beste Actrice mogen winnen. Al had ik hem ook Kristen Stewart gegund, die in Spencer op verbluffende wijze transformeert in prinses Diana. De prijs ging uiteindelijk naar Penelope Cruz voor haar rol in Madres paralelas.
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen
Een andere film die indruk maakte was het Franse abortusdrama L’événement (Happening). In beklemmend vierkant beeld volgen we een jonge vrouw die ongewenst zwanger wordt in het Frankrijk van de jaren zestig, toen abortus nog verboden was. Een overrompelende film, die de zaal naar adem deed happen. In mijn voorstelling werd zelfs iemand onwel tijdens een specifieke scène, waar ik niks over zal verklappen. De film won uiteindelijk verrassend de hoofdprijs van het festival.
Verder was het genieten geblazen bij È stata la mano di Dio (The Hand of God) van Paolo Sorrentino en The Power of the Dog van Jane Campion. Beide films zullen net als The Lost Daughter uitkomen op streamingplatform Netflix. Dat is voor Venetië geen probleem, in tegenstelling tot het filmfestival van Cannes dat enkel en alleen bioscoopfilms tot de officiële selectie toestaat. Hoewel daar wat voor te zeggen valt is het ook een nogal conservatieve houding in een tijd waarin je niet meer om Netflix heen kan met zijn groeiende hoeveelheid kwaliteitsfilms. Venetië plukt daar slim de vruchten van.
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen
Er wordt gefluisterd dat deze drie Netflix-films dit jaar nog in de Nederlandse bioscopen uitkomen, twee weken voordat ze op het streamingplatform verschijnen. Gelukkig maar, want net als Netflix-films The Irishman, Marriage Story en The Two Popes twee jaar terug zijn dit titels die een groot doek en een bioscooppubliek verdienen.
De verwachting is dat alle genoemde films op korte termijn in het Forum te zien zullen zijn. Houd onze filmnieuwsbrief in de gaten voor de releasedata en tickets!